بررسی تعامل اصول معماری ایرانی و انرژی خورشیدی از منظر فرم، تقارن و جهت گیری، نمونه موردی: خانه ی عباسیان کاشان

در این نوشتار سعی بر آن است تا ورای آنچه که به عنوان اصول پایداری در معماری سنتی ایران مطرح می شو د، نظام قانونمند مسلط بر معماری ایرانی که نمودی فاخر از توجه به انطباق با مسائل اقلیمی و استفاده ی بهینه از انرژی خورشیدی است را با بهره گیری از نرم افزار های شبیه ساز انرژی نظیر اکوتکت 1، سولار تولز 1 و وِدر تولز 3 تحلیل کرده و به بیان نتایج به زبان گرافیک بپردازد. در پژوهش حاضر بر اساس داده های اقلیمی تهیه شده به روش ساندیا، ابتدا میزان دریافت انرژی خورشیدی عناصر مختلف خانه ی عباسیان کاشان مورد تحلیل واقع شده و سپس عملکرد معماری ایرانی در نحوه ی ایجاد برهمکنش میان جهت گیری، فرم و تقارن با خورشید بررسی گردیده است. ابزارهای اصلی تحلیل در این پژوهش شامل نر م فزارهایی نظیر اِکوتِکت آنالیز 4، رِویت 5 و اِسکِتچ آپ 6 می باشند. به گونه ای که عملیات تعیین زون های حرارتی نمونه در نرم افزار رِویت و مدل سازی در نرم افزار اِسکِتچ آپ انجام می گیرد.  محاسبات تابش خورشیدی در انواع مستقیم و پراکنده نیز در اِکوتِکت انجام گرفته است. همچنین، مطالعات خورشیدی با استفاده از ریزنرم افزارهای هماهنگ با اِکوتِکت، نظیر سولار تولز و وِدر تولز صورت گرفته است. نتایج این تحقیق، نشان خواهد داد که عناصر خانه ی ایرانی، متناسب با زندگی انسان در طول سال، میزان دریافت حرارت را بر مبنای عملکرد فضا ها در شمال و جنوب، شرق و غرب، به صورتی متعادل توزیع کرده و خانه ی ایرانی را به عنوان سامانه ای هماهنگ با حرکت خورشید، معرفی می نماید. بنابراین، می توان این گونه نتیجه گرفت که سامانه ی حرارتی خانه ی ایرانی برگرفته از اصولی است که نه تنها موجب ایجاد نظامی هماهنگ در ساختار معماری سنتی ایران شده است، بلکه تعریف کننده ی مسیری است که بنای ایرانی هماهنگی خود را با محیط (در جهت آسایش انسانی)  اثبات می نماید.